Αμαρτία ο κακός λογισμός; Το πείσμα; Η εκδίκηση; Με συντρόφευε σε κάθε πτυχή της ζωής μου. Και τι και αν δεν έβλαπτα εσκεμμένα εγώ το διπλανό μου; Έβλαπτα τον ίδιο μου τον εαυτό. Γέμιζα οργή τη σκέψη μου και ξεχείλιζε κακία από την καρδιά μου για την πληγή που εκείνος μου προκάλεσε. Συλλογιζόμουν συνεχώς το κακό που μου έχει κάνει και δεν το άφηνα να πέσει στο κενό, μέρα με τη μέρα ο θυμός νικούσε τη στεναχώρια και φώλιαζε μόνο πόθος για εκδίκηση στη ψυχή μου.
Κάποιες φορές με κακολογούσαν και με ζημίωναν άδικα, κάποιες άλλες, απλά ένιωθα αδικία απ' τη στιγμή ,γιατί προσδοκούσα πολλά. Κάτι είχε κατοικήσει μέσα μου και δε μου επέτρεπε να υπερβώ την κακία. Και αν απευθυνόμουν στο Θεό, ζητούσα μόνο να ικανοποιήσει το δικό μου "Γιατί;". Μα συχνά βρέθηκα κι εγώ στη θέση να στεναχωρήσω το διπλανό μου, γιατί απαιτούσα από εκείνον δίχως να έχω το δικαίωμα και ακόμα και τότε ένιωθα κακία μέσα μου για εκείνον και θλίψη.
Όμως μια βραδιά σαν την αποψινή ήταν, όταν αποφάσισα μετά από ένα τέτοιο συμβάν να ακούσω τις πνευματικές συμβουλές κάποιας Γερόντισσας, που είχαν χαραχτεί βαθιά μέσα στο νου και να προσευχηθώ για πρώτη φορά. Σας φαντάζει περίεργη η πρώτη φορά; Πρώτη φορά προσευχήθηκα όχι για κάτι ανούσιο ή την υλική ικανοποίηση που αποζητούσα, αλλά για το συνάνθρωπο μου. Άρχισα να αισθάνομαι τις κακές σκέψεις να ξεχειλίζουν και δεν επιθυμούσα να τις εκφράσω για ένα άτομο που είχα αγαπήσει. Ξάφνου, κλείνουν αυθόρμητα τα βλέφαρα μου και ψιθύρισα: " Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον/τη δούλο-η σου...." και πάλι " Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον/τη δούλο-η σου...." , σιγά σιγά δυνάμωνα τη φωνή μου και είχα συγκεντρωθεί σε αυτές τις μικρές μα με τόση σημασία λέξεις.
Έλεγα την ευχή και συνειδητοποίησα ξαφνικά την αγαλλίαση που ένιωσα στη ψυχή μου. Τι παράξενο; Εξαφανίστηκαν οι άσχημες σκέψεις και ένα χαμόγελο χαράς πήρε τη θέση τους. Δοκίμασα το δρόμο της προσευχής για τη συγχώρεση και ένιωσα ότι καταπολέμησα το μίσος, το θυμό, την εκδίκηση και τη μικροψυχία. Πόσο όμορφα ένιωσα και πόσο άσχημα που δεν είχα ακούσει νωρίτερα τα λόγια της Γερόντισσας αυτής.
Αισθάνθηκα τη δύναμη της προσευχής και ένιωσα πως ο Θεός με άκουσε. Πάντα μας ακούει τελικά, απλά εμείς δε ζητάμε πράγματα που μπορούμε να αντιληφθούμε την απάντηση του ή απλά δεν το επιθυμούμε.
Στη συνέχεια προσευχήθηκα να συγχωρέσει και εμένα ο Κύριος, μια που δεν του μίλησα νωρίτερα και μια που γέμισα με κακία τη ψυχή μου. Εκείνο το βράδυ κατάλαβα πως η προσευχή δεν είναι υποχρέωση αλλά ανάγκη. Δεν έχει σύνταξη, στίχους και γραμματική μέσα από ένα βιβλίο αλλά δυο σκέψεις αληθινές που μιλάνε στην καρδιά σου. Δεν το καταφέρνω πάντα, μα από τότε για όποιον μου προκαλεί κακό, όπως σε όλους μας συμβαίνει, προσεύχομαι...προσπαθώ να προσεύχομαι για να συγχωρεθώ και να συγχωρεθεί... Συγχωρέστε με κι εσείς λοιπόν....
http://www.youtube.com/watch?v=_0uR95B2guI - Σχετικό Βιντεάκι
Τί θὰ πεῖ συγχώρηση; Συγχώρηση θὰ πεῖ νὰ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας γιὰ νὰ φιλοξενηθεῖ στὸν χῶρο της ὁ συν¬άνθρωπός μας, ὁ γείτονάς μας, ὁ συγγενής μας, ἡ γυναίκα ἢ ὁ ἄντρας μας, τὰ παιδιά μας, τὰ ἀδέλφια μας, οἱ συνάνθρωποί μας – ὅποιος μᾶς περιβάλλει καὶ ὅποιος ἐνδεχομένως μᾶς δημιουργεῖ κάποια δυσκολία στὴν σχέση μας μαζί του. Εἶναι τόσο δύσκολο πολλὲς φορὲς νὰ ἔχουμε τὴν ἀρχοντιὰ νὰ ζητήσουμε οἱ ἴδιοι συγνώμη! Ἢ νὰ ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ δεχθοῦμε τὴν αἴτηση τῆς συγνώμης ἀπὸ τὸν ἄλλο καὶ νὰ διαγράψουμε αὐτὸ πού μᾶς χωρίζει, αὐτὸ πού μᾶς πικραίνει, αὐτὸ πού μᾶς κάνει ὄχι μόνο νὰ μὴ νιώθουμε τὸν διπλανό μας σὰν ἀδελφὸ, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸν νιώθουμε κὰν σὰν πλησίον.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Σύν-χώρεση»· αὐτὸ τὸ «σὺν» σημαίνει «μαζί». Τὸν ἀγώνα αὐτὸ πρέπει νὰ τὸν κάνουμε, ὅπως μᾶς λέει ἡ Ἐκκλησία μας, μέσα ἀπὸ μιὰ ζωὴ συμφιλίωσης – κι ἐδῶ ὑπάρχει τὸ «σύν». Ἡ συγχώρηση ὁδηγεῖ στὴ συμφιλίωση, ἡ συμφιλίωση στὴ συναδέλφωση, ἡ συναδέλφωση στὴ συμπόρευση, στὴ συνάθληση, καὶ τέλος σ’ αὐτὸ ποὺ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει, στὴν εὐλογημένη κατάσταση τοῦ νὰ γίνουμε σύμψυχοι, «τὸ ἓν φρονοῦντες» (Φιλ. 2, 2.), «μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες» (Φιλ. 1, 27.) νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι σὰν μία ψυχή, μὲ ἕνα κοινὸ φρόνημα, ἑνωμένοι στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀγάπης ποὺ Αὐτὸς δίδαξε καὶ ἐνέπνευσε σ’ ἐμᾶς.
Το να συγχωρούμε τους συνδούλους μας κ αδερφούς συνανθρώπους μας είναι απαίτηση του παναγίου Θεού, που είναι η απόλυτος Αγάπη, αλλά κ η τέλεια διακιοσύνη. Όλοι οι άνθρωποι είσαστε καταχρεωμένοι απέναντί μου, μας λέει ο Θεός. Είσαστε βουτηγμένοι στις παραβάσεις του νόμου μου. Εάν σας κρίνω με τη δικαιοσύνη μου, είστε άξιοι κολάσεως φρικτής κ αιωνίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ εγώ συνεχώς φιλανθρωπεύομαι. Κάνετε ό,τι κάνετε, πονηρεύεστε, αδικείτε, ολιγοπιστείτε, αλαζονεύεστε, ασεβείτε, κ εγώ με το <> που κράζετε, με την ειλικρινή εξομολόγησή σας εμπρός εις τον ιερέα μου, σας συγχωρώ.
Το απαιτώ λοιπόν, κ εσείς το ίδιο να κάνετε, να συγχωρείτε. Κ προσέχετε. Να μη συγχωρείτε τυπικά. Μόνο με το στόμα. Δεν φτάνει ένα απλό <>. Να συχγωράτε με την συναίσθηση οτι αυτός που συγχωράτε είναι αδερφός σας. Είναι παιδί μου. Γι αυτόν έχυσε το αίμα του ο Χριστός. Να συγχωράτε, όχι με το να λέτε, δεν θέλω το κακό του. Να συγχωράτε όπως θέλετε να σας συγχωράνε κ εσάς οι άλλοι.
Να θέλεις άνθρωπε, το καλό αυτού που συγχωράς. Να προσεύχεσαι γ αυτόν. Να είσαι πρόθυμος να τον ευεργετείς. Να τον αγαπάς βαθιά, ειλικρινά, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.