«Οι θαυμάσιοι καρποί της υπομονής του ησυχαστή»
135. Μακάριος είναι εκείνος ο ησυχαστής, που αξιώθηκε να ζήσει τις θαυμάσιες εμπειρίες και καταστάσεις της πνευματικής εν Χριστώ ζωής. Μακάριος είναι εκείνος, που μέρα και νύχτα μελετά τα θεία. Εάν στην αρχή του εγκλεισμού στο κελί του, και της ησυχαστικής του ζωής, ο μοναχός δεν αισθάνεται να ενεργεί μέσα του η δύναμη της μελέτης των θαυμασίων του Θεού, επειδή ο νους του ακόμη μετεωρίζεται και είναι ασταθής, ας μην αμελήσει από την πνευματική κούραση και αφήσει την ηρεμία της ησυχαστικής ζωής. Ας φέρω ένα παράδειγμα, για να το καταλάβουμε καλύτερα. Ο γεωργός, ενώ σπέρνει στο χωράφι του το σπόρο, δε βλέπει συγχρόνως και τον στάχυ. Μαζί με τη σπορά ακολουθεί αμηχανία, και κούραση, και πόνος στα μέλη του γεωργού, και ανορεξία, και προσωρινός χωρισμός από τους φίλους. Όμως, αφού υπομείνει όλα αυτά, έρχεται ο καιρός της συγκομιδής, και τότε ευχαριστιέται και σκιρτά και χαίρεται και ευφραίνεται ο γεωργός. Και ποιος είναι ο καιρός αυτός, για να μεταφέρουμε την παραβολή στη ζωή του μοναχού;
«Δεν έπεισα σήμερα; Αλλ’ ίσως μπορέσω να πείσω αύριο. Αλλ’ ούτε αύριο; Ίσως μεθαύριο ή και αργότερα. Αυτός που άκουσε σήμερα και απέκρουσε τις συμβουλές, ίσως αύριο τις ακούσει και τις δεχθεί. Αν αυτός πάλι που τις καταφρόνησε σήμερα και αύριο, ίσως μετά από πολλές ημέρες προσέξει αυτά που του είπαμε. Ο ψαράς ενώ πολλές φορές την ημέρα τραβάει το δίχτυ αδειανό, το βράδυ που πρόκειται ν’ αναχωρήσει, κατορθώνει να συλλάβει το μεγάλο ψάρι, που κυνηγούσε όλη την μέρα και έτσι φεύγει ικανοποιημένος. Και ο γεωργός αν εγκαταλείψει το γεωργικό επάγγελμα, επειδή δυσμενείς καιρικές συνθήκες καταστρέφουν την παραγωγή και μια και δυο και πολλές φορές, τότε θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα. Και ο πλοίαρχος επίσης αν εξ αιτίας των συχνών τρικυμιών εγκαταλείψει τη θάλασσα, τότε δεν θα μπορούμε πλέον να διαπλεύσουμε το πέλαγος και η ζωή μας θα είναι άχρηστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου