Η κατά Θεόν Θλίψη...

Να λυπάσαι όχι όταν υποφέρεις τόσο απο τα κακά που σε βρήκαν, αλλά περισσότερο όταν πράτεις τα κακά...

Οι άγιοι πατέρες λέγουν πως η κατά θεόν λύπη φέρνει μετάνοια και σωτηρία και τελικά χαρά. Γι' αυτό μιλούν συχνά για το χαροποιόν πένθος και για χαρμολύπη, που καλλιεργείται με την μακάρια και ευλογημένη κατάνυξη και τ' άκοπα, καρδιακά,θερμά,χαροποιά δάκρυα, όπως λέγει ο όσιος Ιωάννης της κλίμακος.

Ο άσωτος υιός της παραβολής στην αρχή της μετανοίας του και της οδού της επιστροφής είχε πένθος,πόνο, λύπη και βάρος, στο τέλος όμως της οδού, όταν τον αγκάλιασε ο πατέρας του, είχε άμετρη χαρά, ευφροσύνη κι' ανείπωτη αγαλλίαση.

Έτσι παρατηρούμε η ορθόδοξη ποιμαντική μέριμνα και αγωγή μας υποδεικνύει μια ιδιότυπη, προληπτική ιατρική. Πένθησε προσωρινά, για να μην πενθείς αιώνια, ας θλιβείς για λίγο, ώστε να μην έχεις μόνιμη κατάθλιψη.

Δεν σε ξεγελά η εκκλησία, δεν σου υπόσχεται ψευτοχαρά, ούτε διδάσκει κακομοιριές και υποκριτικές ταπεινοσχημίες, αλλά λεβέντικα, ντόμπρα, γενναία, αληθινά, καθαρά και ξεκάθαρα πράγματα.

Σου λέγει να έχεις μνήμη θανάτου, δεν εξορκίζει τον θάνατο, θέλει να σ' εξοικειώσει μαζί του, δεν σε κοροϊδεύει ότι δεν θα πεθάνεις ποτέ, σου λέει πως ενθυμούμενος τον θάνατο, έχεις μιά υγιή αίσθηση της ματαιότητος και παροδικότητος της παρούσης ζωής.

Έτσι σε αποδεσμεύει από τα ισχυρά δεσμά της ύλης, τα ψυχοφθόρα πάθη, σου θυμίζει την κρίση, την αιώνια ζωή, την ατελεύτητη βασιλεία των ουρανών.

Πηγή: 1myblog.pblogs.gr