Η Γερόντισσα Γαβριηλία

"ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ...
Ο, ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΣ ΓΡΑΨΕΙ...

Να σκέπτεστε και να βλέπετε μόνο το ΦΩΣ.
Όλα τα άλλα είναι παρενθέσεις που δεν πρέπει να αφήνουν ούτε ίχνος πάνω σας..
Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης...
Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

Εκείνος που αγαπά τον Θεόν, ζει βίον αγγελικόν επάνω στη γη. Νηστεύει, αγρυπνεί, προσεύχεται και έχει πάντοτε καλές σκέψεις για τους συνανθρώπους του. Ουδέποτε επλάγιασα να κοιμηθώ, έχοντας λύπη στην καρδιά μου για τον πλησίον μου. Και όσο πάλι εξαρτάτο από μένα, δεν άφησα άνθρωπο να κοιμηθεί στενοχωρημένος μαζί μου. Μέχρι θανάτου μπορούν να συγκρατηθούν οι άνθρωποι του Θεού , για να μη λυπήσουν τον αδελφό τους. Αδελφοί, συγχωρήσατε, συγχωρήσατε τους αδελφούς σας, για να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι σας. Αν μάθεις πως κάποιος σε μισεί και σε κακολογεί μη του κρατάς κακία. Αν μπορείς μάλιστα στείλε του ένα δώρο. Έτσι θα έχεις το θάρρος να είπης στον Χριστό την ώρα της Κρίσεως: Άφες μου ,Δέσποτα , τα οφειλήματά μου , καθώς και εγώ αφήκα τα οφειλήματα του πλησίον μου.

Κάθε φορά που η σκέψη σου τρέχει στο πρόσωπο που σʼ έθλιψε, σε προσέβαλε ή με οποιοδήποτε τρόπο σʼ εζημίωσε, πείσε τον εαυτό σου να τον θεωρείς σαν ευεργέτη, σαν ιατρό σταλμένο από τον Ιησού να θεραπεύση τις αμέτρητες πληγές σου. Θλίβεσαι όταν θυμάσαι εκείνον που σου έκανε κακό; Αυτό είναι σημάδι ψυχικής αρρώστιας. Αν η ψυχή σου δεν ασθενούσε, συ δε θα έπασχες. Ευχαρίστει λοιπόν εκείνον που σε λύπησε και προσεύχου γιʼ αυτόν. Σκέψου πως γίνεται αιτία νʼ αντιληφθείς την ασθένειά σου. Μάθε να δέχεσαι τις δοκιμασίες που σου προξενούν οι άνθρωποι σαι θεραπευτικά φάρμακα σταλμένα από τον Ουράνιο Ιατρόν. Αν όμως αγανακτής εναντίον τους , είναι σαν να λέγης στον Ιησού: Δεν θέλω τα φάρμακά σου. Προτιμώ καλλίτερα τη σήψι των ψυχικών τραυμάτων μου. Δέξου κι εσύ σαν καυτήρα του Μεγάλου Ιατρού εκείνον που σε κατηγορεί ή σε περιφρονεί , βέβαιος πως σου θεραπεύει την κενοδοξία. Καθαρτικό είναι εκείνος που σε ζημιώνει και σʼ αδικεί, αλλά σε απαλλάσσει από την πλεονεξία. Όσο φέρνουμε διαρκώς στο νου μας τα κακά που τυχόν μας προξένησαν οι αδελφοί μας, τόσο απομακρύνουμε τον Θεόν απʼ αυτόν. Όταν τα λησμονούμε παρευθύς, δεν τολμούν οι δαίμονες να μας πειράξουν. Κλείσου στο κελλί σου, Αδελφέ , και μη πάψης νύκτα- μέρα να προσεύχεσαι για κείνον. Μʼ αυτό τον τρόπο μόνο θʼ απαλλαγής από το πάθος που βράζει μέσα σου. Απόκτησε έλεος για όλους τους συνανθρώπους σου για να ʽχης παρρησία στο Θεό. Όχι μόνον δια της ελεημοσύνης που γίνεται με τα χρήματα φαίνεται η διάθεσις της αγάπης αλλά πολύ περισσότερο με το να μεταδίδης στον άλλον λόγο Θεού. Ακόμη δε και με κάθε είδους εξυπηρέτησι. Δε θα επιτρέψη ποτέ, το λέει η Γραφή, να δοκιμάσης πιο μεγάλο πειρασμό από όσο έχεις δύναμι να σηκώσης. Φρόντισε λοιπόν νʼ αρέσης σʼ Αυτόν που μεριμνά για σένα. Όπου υπάρχει σταυρός, δε μπορεί να σταθή η κακία του εχθρού. Καθημερινώς ατενίζομε προς τον Σταυρό του Κυρίου μας και μελετάμε τα πάθη Του. Γιατί όμως δε δείχνομε υπομονή ούτε στην παραμικρή περιφρόνιση που τυχόν μας κάνουν; Αν αγωνίζεσαι να κόψης ένα πάθος που επίμονα σε πολεμεί, μη αποκάμης. Κατάφευγε στη θεία βοήθεια. Κύριέ μου, λέγε στον Ιησού με όλη τη δύναμι της ψυχής σου, δε μπορώ νʼ αντισταθώ σʼ αυτό το πάθος. Βοήθησέ με τον αμαρτωλό. Με την προσευχή θα βρείς ανακούφιση. Αν η μακροθυμία του Θεού μας ανέχεται , όταν δουλεύωμε στην αμαρτία, πόσο μάλλον η ευσπλαχνία Του θα μας δυναμώση , όταν αγωνιζώμεθα για το καλό. Ο Θεός δεν επιτρέπει μεγάλους πειρασμούς στους σημερινούς ανθρώπους , γιατί είναι ασθενέστεροι από τους παλαιότερους και δεν κάνουν υπομονή. Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι για το φόρεμά σου κι εύκολα δεν το πετάς, πώς δε θα λυπηθή ο Θεός το πλάσμα Του και δε θα κάνη ότι είναι δυνατόν για να το διορθώση; Αν με καλή μετάνοια σηκωθής από την πτώση σου, μη παύσης να λυπάσαι γιʼ αυτή και να στενάζεις ως το τέλος της ζωής σου. Αλλιώς κινδυνεύεις να ξαναπέσεις στην ίδια αμαρτία. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαλινάρι της ψυχής. Την προστατεύει από πολλά παραστρατήματα. Εδώ είναι η διαφορά του Χριστιανού Πρέπει να αγαπά και τους μη δικούς του. Τον κάθε άνθρωπο να τον έχει σαν αδερφό του. Εκεί είναι το μεγάλο Μυστήριο και Μυστικό του Χριστιανισμού. Γιʼ αυτό πρέπει να προσέχουμε φοβερά! Ούτε να σκεφτούμε ενάντια! Γιατί θα κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας. Κατάλαβες πώς γίνεται; Όσο για την αχαριστία, ξέγραψέ την. Η ευγνωμοσύνη του άλλου πρέπει να φύγει από το νου σου.Εσύ θα την έχεις πρώτα για το Θεό, κι ύστερα για όλον τον κόσμο. Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη είναι πολύ μίζερο και ταπεινό…

Αγνωμοσύνη να δέχεσαι και να χαίρεσαι! Η αγάπη και η προσευχή μπορούνε να τραντάξουν τον κόσμο όλο! Όχι σεισμοί! Όχι καταποντισμοί! Όταν αγαπά κανείς , πάντοτε θα βάλει το άλλο πρόσωπο πρώτο. Θα είναι ταπεινός μπρος στο αγαπώμενο πρόσωπο. Όσο τα κάνουμε όλα χωρίς να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τόσο δεν κουραζόμαστε, τόσο δεν αρρωστούμε, τόσο δεν παθαίνουμε τίποτε. Όταν προσφέρετε την αγάπη σας όλη μέρα, ή με δουλειά, ή με φιλοξενία...Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν αισθανόμαστε κούραση όταν αγαπάμε. Έτσι είναι. Τι ανταποδίδεις; Δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε στον Θεό, αλλά θα τα ανταποδώσουμε όλα στο κατʼ εικόνα και ομοίωσιν! "

Από το βιβλίο "Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης", 15η έκδοση, Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας